Japan revancheert zich op Taiwan
Het was zeker geen ‘Taiwan-avondje’. Vanaf het moment dat de catcher een bal naar het tweede honk gooide waar niemand in het Taiwanese veld op rekende, ging het mis. Het werd, al met al, een wedstrijd voor de Taiwanezen om snel te vergeten.
In de tweede inning gooide de catcher naar twee, waarschijnlijk in de veronderstelling dat de honkloper een steelpoging ondernam, terwijl er in werkelijkheid net een vier wijd was gegooid en de loper op het eerste honk simpelweg een honkje opschoof. De bal schoot door naar het buitenveld en de honkloper kreeg er nog een gratis honk bij. Ken Su, de vertaler van het Taiwanese team, denkt achteraf dat dat hét moment was waarop de wedstrijd voor Taiwan kantelde.
Vijfde homerun
Japan opent in die tweede inning de score met de vijfde homerun van het toernooi die van de knuppel van aangewezen slagman Kyohei Kondoh komt. De pitcher van Taiwan lijkt zich dan snel te herstellen, met twee nullen op rij, maar als de derde nul uitblijft, weet Japan nog twee keer te scoren. Mede door die merkwaardige ‘throw’ op het tweede honk.
Een inning later al krijgt Taiwan, met het tweede en het derde honk bezet, de kans om wat terug te doen, maar Taiwan benut de kans niet. De wedstrijd kabbelt dan een beetje voort. Japan sprokkelt hier en daar nog wat puntjes en dat leidt ertoe dat zelfs het Taiwaneze publiek er een beetje stil van wordt. Japan loopt uit naar een 6-0 voorsprong en de laatste kans om nog iets aan de achterstand te doen, wordt benut door midvelder Chih-Hao Chang. Hij opent in de gelijkmakende negende inning met een klinkende driehonkslag, maar er is een doorgeschoten bal voor nodig om hem ook over de thuisplaat te loodsen. Het zegt genoeg over de aanvalskracht van Taiwan van gisteravond.
Loopwerk
Net zoals één blik op het veld na afloop ook veelzeggend was. De Japanners houden een korte nabespreking, vanzelfsprekend met het inmiddels bekende ‘coaches pet op, spelers pet af’-ritueel, terwijl de coach van Taiwan pionnen in het linksveld legt. De spelers mogen nog wat loopwerk doen. De vier coaches staan met de armen over elkaar en in groepjes van drie snellen de spelers over het veld. Ze trekken een sprint van zo’n zestig meter en doen dat een keer of vijf.
Zowel Japan als Taiwan hebben de boel nu mooi verdeeld, allebei vier uit vier (oftewel: twee gewonnen, twee verloren) en dat is toch iets waar wij als Nederlanders op dit moment jaloers op kunnen zijn.
